“Ik ben doodop”, zei Nicole, “elke ochtend, en dan moet de dag nog beginnen.” Dat was vier weken geleden. We zaten midden in de lockdown en ze worstelde zich door de dagen heen. Elke avond werd het wéér nachtwerk. “Zo kan het niet langer meer”, zei ze tegen me. “Er komt steeds minder uit mijn handen. Heel frustrerend! Zo kan ik mijn werk niet goed doen.”

Gelukkig kon ik haar helpen. Twee dagen geleden zag ik haar weer.

Nicole werkte thuis
En ze is moeder van twee kinderen. Iedere ochtend ging haar wekker om half 7. Ze had met haar man afgesproken: ’s ochtends werk ik en ’s middag werk jij. Om meters te maken moest Nicole dus vroeg op. Als ze zich ’s middags over haar kinderen ontfermde, was het werk natuurlijk nog lang niet af.

Nachtwerk
Doe maar eens een verantwoordelijke fulltime baan in de helft van de tijd. Dat is onmogelijk. Dus ’s avonds ging haar laptop weer open. Met enige regelmaat tot diep in de nacht. En dan had Nicole de hele middag haar kinderen geholpen met huiswerk. En ervoor gezorgd dat ze ook nog even buiten kwamen en een beetje beweging kregen.

Intussen ging haar werk door.
Projecten met maatschappelijke relevantie.
En met enige regelmaat schuift Nicole ook aan bij het crisisteam van het ministerie waar ze werkt.
Heel interessant. Maar wel heel veel. En dat al 3 maanden.

Het was duidelijk: zo kon het niet langer
Ze zat er flink doorheen toen ik haar voor de 3e dag van het Vrouwelijk Leiderschapsprogramma zag. En ik zal eerlijk zijn: ik was stilletjes blij dat deze situatie haar probleem zo zichtbaar maakte. Nu konden we het echte probleem tackelen.
In de voorbereiding van deze dag had ik al aangevoeld dat het haar snel te veel zou zijn. Ze viel in haar oude valkuil van alles oppakken en alles goed willen doen. Ze kreeg er hoofdpijn van!

Van hoofdpijn naar ontspannen eigen regie
Ik begon de dag dus in de buitenlucht. Altijd al fijn en in deze tijd met veel binnen zitten achter de laptop al helemaal. Ik deed eerst ademhaling- en ontspanningsoefeningen met Nicole. We wandelden even in stilte. Toen ik merkte dat Nicole al weer wat rustiger ademde dan bij de start van onze sessie, gaf ik haar de opdracht zelf de route uit te zetten. Ze keek mij vragend aan, maar ging toen op pad. Ik volgde haar.

Toen we stilstonden merkte Nicole op dat haar hoofdpijn weg was. Door te ademen en aanwezig te zijn. En door zelf de route uit te stippelen.

Impact
De rest van de dag deden we meer inzichtgevende oefeningen. Daardoor wist Nicole aan het eind van de sessie precies welke keuzes ze wilde maken op haar werk en hoe ze meer regie krijgt. Tegen wie ze “nee” te zeggen heeft.

Gisteren zag ik Nicole weer. Ze was uitgerust. Ze had keuzes gemaakt. Ze focust nu op enkele complexe dossiers waar haar hart ligt. Andere dossiers heeft ze overgedragen. Door haar bevlogenheid krijgt ze haar teamveel gemakkelijker mee en heeft ze de impact die ze graag wil hebben.

Inmiddels gaan de kinderen weer naar school en ze heeft haar handen weer wat meer vrij. Maar ze weet ook: ook over een maandje, als de kinderen weer een zomervakantie lang fulltime thuis zijn, kan ze haar baan prima aan. Ze volgt haar eigen pad! Ze ervaart weer dat haar werk écht zin heeft en dat zij er zin in heeft. Daarmee is haar ambitie ook weer helemaal terug, en dat geeft haar vleugels. Haar baan, de kinderen thuis, het is er allemaal nog. Maar doodop van die situatie, nee, dat gaat haar niet meer gebeuren.

Wil je meer lezen hoe je je eigen leider kunt zijn? Lees een eerder blog over dit onderwerp.

Vraag jij je ook af hoe je je eigen koers kunt varen en je eigen regie houdt in deze tijd?
Zodat je weer met alle energie die je in je hebt een waardevolle bijdrage kunt leveren aan je werk.
En aan je gezin? En jezelf niet uit het oog verliest?

Maak een gratis belafspraak van een half uur. Dan bespreken we wat er bij jou speelt en wat jij eraan kunt doen om je eigen regie weer terug te krijgen.